Rarotonga

Rarotonga – największa z Wysp Cooka – leży głęboko na południowym Pacyfiku, otoczona rafami koralowymi i bezkresnym błękitem, który niegdyś prowadził największych żeglarzy świata.

Jej nazwa pochodzi od polinezyjskich słów oznaczających „w kierunku południa”, czyniąc z niej południową przystań dla starożytnych łodzi żaglowych, które przemierzały Pacyfik na długo przed epoką map.

Wyspa została po raz pierwszy dostrzeżona przez kapitana Williama Bligha w 1789 roku, krótko po słynnym buncie na Bounty. Choć nigdy nie wylądował na brzegu, jego obserwacja wprowadziła Rarotongę na mapy europejskich odkrywców - jako skrawek raju na ogromnym, niezbadanym oceanie.

Na długo przed tym, Rarotonga była centrum polinezyjskiej żeglugi. Z jej brzegów nawigatorzy wyruszali przez Pacyfik, kierując się jedynie gwiazdami, falami i lotem ptaków. Wiele plemion Māori z Nowej Zelandii wywodzi swoje korzenie właśnie z tej wyspy, nazywając ją Hawaiki Rarotonga — ojczyzną po drugiej stronie morza.  

Notatka żeglarza: zgodnie z prawem, żaden budynek na Rarotondze nie może być wyższy niż palma kokosowa.